Barcelona Paviljoen -Mies van der Rohe-
Om het modernisme een extra boost te geven werd het
Barcelona Paviljoen ontworpen. Er werd geen tentoonstelling gehouden. Door
toepassing van eenvoudige vormen wordt een gevoel van rust gecreëerd voor de
vermoeide expositie bezoeker. Deze werden in het paviljoen getrokken tijdens
hun weg naar de volgende bezienswaardigheid. In het paviljoen ontbrak een
tentoonstelling, Mies vond dat de architectuur van het gebouw de
tentoonstelling was. Doorgang naar de omliggende omgeving werd als het ware
geblokkeerd, je moest dus wel door het gebouw.
Mies origineel gebruik van extravagante materialen zoals
marmer en travertijn was niet zozeer vernieuwing van hun gebruik als in het
ideaal van het modernisme. Zij gaven strengheid van hun geometrie, precisie van
de delen en de helderheid van hun assemblage. Toegang tot het gebouw was via
een paar trappen, dit doordat het gebouw gelegen was op een lichte helling.
Door de stand van de muren kon men niet in een rechte lijn door het gebouw
lopen. Bezoekers werden gedwongen zich voortdurend om te keren. De muren
creëren ruimtes en gerichte beweging. De kale structuur stond in contrast met
de geometrische zuiverheid van het gebouw.
Mies behandelde de hele plaats als continue ruimte, vervaging
van binnen naar buiten. De constructie was hybride met enkele wanden die
dragend werkte. De plattegrond was zeer eenvoudig, het hele gebouw rustte op
een sokkel van travertijn. Zuidelijke U-vormige behuizing van travertijn vormde
een service gebouw en een groot waterbassin. De vloerplaten van het gehele
gebouw helde ook over het waterbassin om zo nog meer binnen met buiten met
elkaar te verbinden. Een andere U-vormige behuizing vormde aan de andere kant
ook een klein waterbassin, hier staat het standbeeld. De dakplaten waren
relatief dun en werden ondersteund door de met chroom bedekte kruisvormige
kolommen, dit zodat het leek dat het dak zweefde. De reflecterende kolommen
lijken meer moeite te hebben met het dak omhoog te houden dan het gewicht ervan
te dragen.
Ander uniek kenmerk zijn de exotische platen van
hoogwaardige steen materialen zoals verschillende grote marmer en glasplaten in
de kleuren groen, grijs, wit en dof wit die zowel een dragende functie hebben
en werken als ruimtelijke verdelers.
Mies zag de noodzaak om na de WOI een architectonische stijl
te vertegenwoordigen namelijk de moderne tijd. Zijn heldere en simpele gebouwen
werden gemaakt met moderne materialen zoals industrieel staal en glasplaten om
het interieur te definiëren. Hij streefde naar een minimale frame van
constructieve orde afgezet tegen de vrijheid van vrij stromende open ruimtes.
Hij noemde zijn gebouwen “huid en botten” architectuur. Mies is beroemd van de
uitspraken: “Less is more” en “God is in the detail” die beide van toepassing
zijn op de minimalistische structuur.
Toch lijkt het gebouw bij benadering vrij direct en simpel,
maar elk aspect van zijn architectuur, van totaalconcept tot in het kleinste
detail, steunt zijn poging om de moderne tijd te uiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten